• 12,07,2019

Merhabalar, Siz Ä°renbe Ailesi’ne yeniden sonsuz teÅŸekkürlerimi iletebilmek için bu satırları çok uzaklardan yazıyorum. Özellikle doktorum Ümit Hanım ve hemÅŸire arkadaÅŸlara duyduÄŸum minnettarlığı anlatamam.

Ben 40 yaşında anne olan, küçükken büyüdüÄŸünde ne olacaksın diye sorulduÄŸunda anne olacağım diye cevap veren bir kadınım. Yıllarca olmadı, olamadı. Ä°sviçre’de çok doktora gittim ama olumlu sonuç alamadım.

Bir gün annem Ä°renbe’den bahsetti. Annem de Ä°renbe sayesinde bebek sahibi olan bir aileden duymuÅŸ. Biz de eÅŸimle denemeye karar verdik.

BaÅŸlarda zorlu bir süreç bizi bekliyor diye düÅŸünmüÅŸtük. BaÅŸka bir Ülkede yaşıyor olmamız nedeniyle kontroller ya da buna benzer ÅŸeyler nasıl olacak diye kaygılıydık ama içimizden bir ses denememizi söyledi.

2014 Ocak ayında ilk kontrol için geldik. Dün gibi hatırlıyorum, doktorumun güler yüzü, bize verdiÄŸi moral ve motivasyon ile içimde bir umut ışığı doÄŸmuÅŸtu. Yapılan testlerden sonra tüp bebek tedavisine hazırlanmam için ilaçlar, iÄŸneler verildi. Biz de tekrar Ä°sviçre’ye evimize döndük. Haziran ayına kadar evimizdeydik.

Bu arada iletiÅŸimimiz hiç kopmadı, her zaman doktorumla haberleÅŸiyorduk. YaÅŸadığım en uzun kıştı sanki.

Ve Haziran... Tekrar Ä°zmirdeydik. Sadece 3 haftalığına gelmiÅŸtik. Ä°renbe’de yapılan birkaç uygulamadan sonra 2 hafta içinde transfer gerçekleÅŸtirildi. O duyguyu anlatamam; korku, sevinç, heyecan ve bekleyiÅŸ... Transferden 4 gün sonra döndük. Hatta iÅŸe bile baÅŸladım. Doktorum “bebek sana uyacak, sen ona deÄŸil” demiÅŸti. Onu dinledim. Heyecanlı bekleyiÅŸin ardından 10. gün sabah gözlerimi açar açmaz kan testi yaptırmaya gittim. “Sonucu 2 saat sonra alabilirsiniz” dediler. Zaman durdu sanki, ömrümün en uzun anları gibi geldi. Sonra telefonum çaldı ve o ses “pozitif” dedi. Sokaktaydım, hıçkıra hıçkıra aÄŸlamaya baÅŸladım. Åžu an bile bu satırları yazarken gözlerim doluyor. “Ä°nsan sevinçten aÄŸlar mı”derdim. AÄŸlarmış.

Çok rahat bir hamilelik geçirdim. EÅŸim en büyük destekçim oldu. Çantamı bile taşıtmazdı. Hatta bulaşık bile yıkatmıyordu. Böyle böyle 9 ayımız geçti. Bu süreçte de doktorum ve Ä°renbe ekibi tarafında her zaman arandım. HamileliÄŸimle ilgili bilgi paylaşımlarımız oldu. Bizi hiç yalnız bırakmadılar. Hepinize tekrar sonsuz teÅŸekkürler.
 
Ve benim minik bebeÄŸim biraz aceleci çıktı. 14 mart 2016 tarihinde, 2 hafta erken dünyaya geldi. Bu nasıl anlatılır ki? Küçük kızımı, meleÄŸimi kollarıma verdiklerinde dünya durmuÅŸtu. Onun sesi, kokusu ve ben kızımla birlikte yeniden doÄŸmuÅŸtum. Sezeryan doÄŸum oldu. Ertesi gün öÄŸlen ben artık ayaktaydım.

Kızımı görmek, ona dokunmak, kokusunu duymak bütün acımı dindirmiÅŸti. Nazlıma hissetiklerimi yazmaya sayfalar yetmez. O benim kalbim, hayatımın anlamı. Babasının prensesi, evimizin neÅŸesi. Büyüyor, 19 aylık oldu bile. Artık her ÅŸey çok daha güzel. Bu duyguyu bizlere yaÅŸatan Ä°renbe’ye çok çok teÅŸekkür ederiz.

Sevgilerle...