Sizi tanıyabilir miyiz?

31 yaşındayım, sınıf öÄŸretmeniyim. 10 yıllık evliyim. 

Kızınızın doÄŸumundan önce yaÅŸadığınız süreci bizimle paylaşır mısınız?

Kızımızı bekleyeli uzun bir zaman oldu. Ä°lk tüp bebek denememiz baÅŸarısızdı.

Ä°kincinin de farklı bir hikâyesi var. 2005 yılında tesadüfen Alsancak’tan dönerken Montrö’de bir maÄŸazada ben Çocuk Ä°stiyorum DerneÄŸi ile Ä°renbe’nin “Umudun Hayat BulduÄŸu Yer” sloganı ile gerçekleÅŸtirdiÄŸi Tüp Bebek Bilgilendirme Toplantısı’nın ilanını gördüm.

Ä°renbe Tüp Bebek Merkezi’nin iÅŸbirliÄŸiyle hazırlanan bu toplantı ilgimi çekti. Hemen not ettim. Tarihi çok iyi hatırlamıyorum, ama okullar açılmadan bir gün önceydi. Pazar günü ve ben Seferihisar’da oturduÄŸum için, o gün sabah çok zor geldi gitmek buradan. Sonra “Åžeytan dürttü” derler ya. Hazırlandım. EÅŸimde ÅŸehir dışındaydı ama “Ben gideyim” dedim.

Belki de bu karardan sonra hayatınız deÄŸiÅŸti…

Gittim toplantı salona girdim. Tanıtımlar, konferanslar baÅŸladı. Bende sakin sakin dinliyorum. Ä°lk önce çekiliÅŸe katılayım mı,  katılmayım mı kararsız kaldım, bekledim. Çıktım dışarıya oturdum, içime sinmedi girdim tekrar içeriye üyelik formunu doldurdum. ÇekiliÅŸ için isim yazılı kura numarası aldım.

En sonunda çekiliÅŸ yapıldı.  Benim ismim okunduÄŸunda ÅŸok oldum tabi. Hiç beklemiyordum, ÅŸaşırdım. Benim böyle ÅŸeylerde hiç ÅŸansım yoktur. Birde herkes eÅŸleriyle hazırlanarak gelmiÅŸ. Ben böyle yalnız başıma, öylesine bilgi edinmek için gitmiÅŸim… ikinci sırada, kenarda tek başıma oturuyordum.  Ä°smimi duyunca bir anda ne yapacağımı ÅŸaşırdım. Hemen eÅŸimi aradım. O Ä°stanbul’daydı. Ne böyle bir toplantıdan haberi vardı ne de benim katılacağımdan.  Duyunca o da en az benim kadar ÅŸaşırdı ve sevindi.  

Duyguları kelimelere dökmek zordur ama, neler hissettiniz?

Belki size garip gelecek, ama bizim ikinci kez tüp bebek denemeye niyetimiz vardı. ÖÄŸretmen olduÄŸum için okulların kapanmasını bekleyecektik. Bu sefer özel bir merkezde yaptırmayı düÅŸünüyorduk. Zaten ilk ÅŸoktan sonra çevremdeki ailelere bakınca, keÅŸke hiç imkanı olamayan ailelere çıksaydı diye de içimden geçirdim. Devlet memurlarına, üniversite hastaneleri bu imkanı sunuyor. Yine de diÄŸer ailelere göre ÅŸanslıydık çünkü. 

Bu çekiliÅŸte ÅŸans size gülmeden önce, neler yaÅŸadınız?

EvliliÄŸimizin ilk beÅŸ yılında çocuk düÅŸünmedik. Ondan sonra biz niyetlendik ama bebeÄŸin niyeti olmadı. Kontroller yapıldı röntgenler çekildi, rahim filmleri derken tüpler tıkalı denildi bende. Tüplerde yapışıklık varmış. Birkaç küçük operasyonun ardından sorun çözüldü ama bu seferde strese baÄŸlandı. O kadar çok üstüne düÅŸmüÅŸüz, o kadar çok sorun etmiÅŸiz ki bu seferde stresten olmadı. Yani düÅŸünün siz normalsiniz, eÅŸiniz normal ama olmuyor. Tüp bebek yöntemine baÅŸvurduk, aşılama denedik ama sonuçsuz kaldı. Bundan sonra artık hiçbir ÅŸey yapılamaz kendi haline bırakın denildi.

Biz de iki yıl ara verdik. Psikolojik olarak da çok yıpranmıştık.  Ä°lk deneme 2002 yılında yapıldıktan sonra 1.5 yıl geçmiÅŸti aradan biz tekrar düÅŸünmeye baÅŸladık. Böyle boÅŸ beklemekte istemiyorduk. Ä°ÅŸte bu ilanda bunun sebeplerinden biri oldu. Ben o toplantıya bilgi edinmek amacıyla gittim. Sorup, araÅŸtırayım istedim.

İrenbe ile ilk tanışma

Ä°renbe Tüp Bebek ve Kadın SaÄŸlığı Merkezi hakkında daha önce bilginiz var mıydı?

Tabii, tüp bebekle ilgilendiÄŸiniz zaman ister istemez bütün tüp bebek merkezlerinin isimlerini öÄŸreniyorsunuz ve Ä°renbe en çok bilinen merkezlerden. Toplantıdan daha önce zaten Ä°renbe’ye gidip, bilgiler almıştım. Ä°kinci kez tüp bebek denemesi için aklımda hep Ä°renbe vardı.

Ve çekiliÅŸte size gülen ÅŸansınızı denemek için Ä°renbe’ye geldiniz…

Toplantıdan sonra Ä°renbe’ye geldiÄŸimizde doktorumuz bizimle çok ilgilendi. Tedavimi baÅŸlattı ve süreci hep takip etti. Bu süre zarfında bize her türlü desteÄŸi veren Ä°renbe çalışanlarına, güler yüzleri ve sıcak ilgileri için çok teÅŸekkür etmek istiyorum.

Sizin transfer iÅŸleminizde heyecanlı geçmiÅŸ, biraz söz edelim mi?

Yumurtalar toplandıktan sonra, 17 Ekim’de embryolar rahme yerleÅŸtirildi. Hatırlar mısınız, o sabah Ä°zmir’de deprem olmuÅŸtu. Ben saat on bir buçukta ameliyathaneden çıkmıştım. Ä°pek hemÅŸire beni yatırdı “Ä°ki saat hiç kalkmayacaksın” dedi. Bende endiÅŸe duyuyorum deprem tekrar olacak diye. Ä°ki saati doldurmadan Ä°pek hemÅŸire geri geldi,  “Depremler sıklaÅŸmaya baÅŸladı, biz hastaneyi boÅŸaltıyoruz” sizde çıkın dedi. Neyse ben giyindim çıktık.  Üzüldük tabii, yatmam gerekiyordu. Tutmazsa, bu sefer deprem yüzünden tutmayacak diye tedirgin olduk.

Sonucu ne zaman öÄŸrendiniz?

Eve geldik, ikinci günüydü. Kendimde bir ÅŸiÅŸkinlik hissettim. YavaÅŸ yavaÅŸ balon gibi ÅŸiÅŸmeye baÅŸladım. Kıyafetlerim olmamaya baÅŸladım. Vücut sıvı toplamaya baÅŸlamış. 10 gün geçti, ben iyice ÅŸiÅŸtim, fenalaÅŸtım, nefes alamadım hemen Ä°renbe’ye gittik. 

Çınarlı’da sıvı aldı Dilek Hanım karnımdan. O geceyi orada geçirdik. Ertesi sabah Ä°renbe’ye geçtik iki günde orda kaldık, devamlı bana tahliller yapılıyor. AkÅŸamına Dilek Hanım, ”Kesin olmamakla birlikte çoÄŸul gebelik. Net bir ÅŸey diyemiyorum ama tahminim ve bulgular öyle” dedi. 26 Ekim’di tarih. Biz tekrar eve döndük.

Birkaç gün sonra Dilek Hanım aradı beni. HamileliÄŸim problemli baÅŸlamıştı, çoÄŸul gebelik vardı. “Bu tedavi uzun bir süreç, istersen maddi açıdan rahatlaman için seni Dokuz Eylül Hastanesi’ne sevk edelim orda tedavin devam etsin” dedi.

Biz o gün Dokuz Eylül Hastanesi’ne geçtik.

Sorunlarınız devam etti mi?

Vücudumdaki ÅŸiÅŸlik devam etti. 20 kilo kadar sıvı toplamış vücut. Bu ÅŸiÅŸliÄŸin hormonlarla da ilgisi olduÄŸundan gebeliÄŸin birini sonlandırmak zorunda kaldılar.  Ä°brahim biraz itiraz etti ama bebeklerin üçünü de kaybetmemek için kabul ettik.

Artık ikiz derken dördüncü aya geldiÄŸimde taramalarda bebeklerin birinde problem çıktı. DiÄŸer bebeÄŸe de zarar vermesinden korktuÄŸumuz için hemen alındı ikinci bebek de ve kala kala elimizde bir tane kaldı. Elimizde kalana da gözümüz gibi baktık, bu kadar acıdan sonra bizi bırakıp gitmesin diye.

32. haftada bebeÄŸin alınmasından yanaydık, Bir an önce kavuÅŸmak istiyorduk bebeÄŸimize ama doktorumuz büyüyebildiÄŸi kadar büyüsün diye bekletti 36. haftaya kadar. Ama biz her kontrolde acaba bunda da bir ÅŸey var mı, bir ÅŸey çıkacak mı diye çok tedirginlik yaÅŸadık. Allah’a çok ÅŸükür bir ÅŸey çıkmadı en son 37. haftada pazarlık yaptık doktorumuzla ve sezaryenle doÄŸum gerçekleÅŸti.

Bu süreçte yanınızda kimler vardı?

Zaten hamileliÄŸim süresince annem ve kayınvalidem hep yanımdaydı. Tek kiÅŸinin kuvveti yetmiyordu hareket etmem için. O kadar ÅŸiÅŸkindim ki hastanede beni gören herkes kesin doÄŸuma geldi diyordu. Çok maceralı bir yoldan geldi ama iyi ki geldi diyorum ÅŸuanda. Bütün ailen yanımdaydı. Herkes heyecanla Elif’i bekliyordu. DoÄŸumdan sonra beni dışarıda bekleyen 18 kiÅŸi vardı.

Tüp bebek tedavi sürecini çevrenizden saklamadınız mı?

Yok, hayır hiç saklamadık. Ben çenemi tutamadığım için hiç saklanmadı, herkesin haberi oldu.

Siz sürekli çocukların içinde olan bir eÄŸitimcisiniz, kendi çocuÄŸunuzu büyütmek nasıl bir duygu?

Kesinlikle çok farklı, özellikle ÅŸimdilerde daha da yoÄŸun yaşıyorum bu annelik duygusunu. Yüzüne baktığım zaman, kokladığım zaman. Dışarıya çıktığım zaman hemen koÅŸa koÅŸa eve geliyorum özlüyorum yani.

Deniz’e bakarak aÄŸladım

İbrahim Bey sizin duygularınız nelerdir?

Bende çok istiyordum bir çocuk sahibi olmayı ama açıkçası eÅŸim kadar deÄŸil. Hastane süreçleri çok yormuÅŸtu beni. Bir de iÅŸim gereÄŸi devamlı dışarıdayım. Eve geliyorum Ä°pek yeni bir hastane bulmuÅŸ, tekrardan yeni hastane süreçleri baÅŸlıyor. BaÅŸlıyorsunuz ama olmama ihtimaliniz de var. Birkaç defa olmadığı için tekrar ya olmasa diye düÅŸünüyorsunuz, yine hayal kırıklığı yaÅŸarsam diye üzülüyorsunuz.

Evlat edinmeyi düÅŸündünüz mü?

Tabii, çok yorulduÄŸum için “Artık tüp bebek denemeyelim, koruyucu aile olalım” dedim. Ä°pek o zaman bana “ Herkesin çocuÄŸu var, bende kendi çocuÄŸumu istiyorum” deyince ben kendimden çok Ä°pek istedi diye istedim.

O zaman bu süreç sizin için çok olumsuz geçti?

Olumsuz deÄŸil yani ama çok zor geçti. Ä°pek’te benim psikolojimin farkında olduÄŸu için çok üzerime gelmedi. AraÅŸtırmaları hep sürdürdük, onun ne kadar çok istediÄŸini bildiÄŸim için bende yanında oldum. Tüp Bebek Merkezleri’nin baÅŸarı yüzdelerini çıkardık. En yüksek Ä°renbe’ydi.

EÅŸiniz sempozyumda elde ettiÄŸiniz ÅŸansı söyleyince neler hissettiniz?

Ä°pek beni arayıp çekiliÅŸ kazandım deyince çok sevindim. Sadece transferin deprem anına denk gelmesi bizi çok üzdü, çünkü Ä°pek’in deprem korkusu vardır.  Ama yatması gerektiÄŸi için Ä°pek sakin davranarak yatmayı sürdürdü. Oradan çıktıktan sonra aklıma bir ÅŸey geldi; Tüp bebekte enjekte edildikten sonra yumurtalar, rahim duvarına tutunma olayı var. Bu doÄŸada da var. DoÄŸada bir canlı soyunun tehlikeye girdiÄŸini anladığı anda, üreme seviyesi üç katı, dört katına çıkar. Belki deprem anında hastanede olmamız bir kaderdi.

Mutlu haberi alınca neler hissettiniz?

Haberi aldığımda ben denizdeydim, denizi çok severim. Yalova feribotundaydım. Denize bakarak aÄŸladım. Allah’ım bana da bugünleri gösterdin dedim.

Eklemek istedikleriniz var mı?

Çok zor süreçler yaÅŸadık, artık hastane bizim evimiz olmuÅŸtu. Ä°pek çok acı çekiyordu ama ikimizde özellikle eÅŸim pes etmedi, o kadar acıya dayandı. Artık Elif var hayatımızda. Bize destek olan herkese özellikle de Ä°renbe’ye çok teÅŸekkür ederim.