Nasıl tanıştınız ve ne zaman evlendiniz?
2005'te bir düÄŸünde tanıştık. 3 yıl sonra, 2008 yılında da evlendik.

Çocuk yapmaya ne zaman karar verdiniz?
EvliliÄŸimiz, kariyerimiz açısından önemli bir dönemde gerçekleÅŸti. Ä°kimizde çok yoÄŸun çalışıyorduk. Ä°ÅŸlerimiz sürekli seyahat etmemizi gerektiriyordu. Bazen 1 ay birbirimizi göremiyorduk. Fakat bir yandan da evlat sahibi olabilmek içinde zamanımızı ayarlamaya çalışıyorduk. 1,5 - 2 yıl sonra iÅŸlerimizi biraz daha düzene koyduktan sonra çocuk sahibi olmaya karar verdik.

Aradan bir yıl geçer ama istekleri bir türlü gerçekleÅŸmez AÅŸçı Çiftinin. Doktora gitmeye karar verirler ve sorun ortaya çıkar. Anne, yoÄŸun bir tempoda çalıştığı için vücudunun yorgun düÅŸtüÄŸü, bunun için hamile kalamadığı fikrine kapılır. Tabi tahliller sonucunda gerçek neden ortaya çıkar. Doktor, çifte: "Hiç vakit kaybetmeyin, tüp bebek yapın" diye öneride bulunur.

Baba  o süreci ÅŸu sözlerle anlatıyor: DoÄŸru deÄŸil ama klasik Türk mantığı iÅŸte; problem kadındandır diye düÅŸünüyordum. Ancak doktora gittiÄŸimde öyle olmadığı ortaya çıktı. ÜroloÄŸa gittim. Ameliyat oldum ancak yine birÅŸey deÄŸiÅŸmedi. Bu yaÅŸananlardan sonra tüp bebek yapmaya karar verdik.

İrenbe ile nasıl tanıştınız?
Tıbbi mümessil olan yakın bir arkadaşım Ä°renbe'yi önerdi. Ä°renbe'ye gittiÄŸimizde çok sıcak, samimi bir ortam vardı. Paramızla deÄŸil, bizimle ve sorunumuz ile ilgilendiler. Doktorumuz tüp bebek yönteminin aÅŸamalarını anlattı ve bizi aydınlattı. Artık daha rahattık.

Tedavi sürecinde neler yaÅŸadınız?
Ä°lk iÄŸnelerle tedaviye baÅŸlandığında pek bir ÅŸeyin farkında deÄŸildim. Çok heyecanlıydım. Nasıl oldu ve bitti anlayamadım. Son gün geldi çattı. Transferler yapıldı. Sonuç pozitif çıktı. Çok sevindik. Çünkü etraftanda duyuyorsunuz, insanlar onbirinci on ikinci denemesinde ancak bebek sahibi oluyor. Erken olduÄŸu için mutluyduk. Fakat mutluluÄŸumuz 9 hafta sürdü. 9 hafta sonra bebeÄŸin kalbi durdu, gebelik sonlandı.
 
BebeÄŸinizi kaybettiÄŸinizde neler hissettiniz?
Benim için çok zorlu bir süreçti. Psikolojim bozuldu. Kendimi iÅŸe verdim, çok çalıştım. 2 sene kadar uzun bir sürede hiç bebek düÅŸünmedim.

Peki ya sonra?
2 yıl sonra tekrar deneyelim dedik. Fakat ikinci denememizde içimde hiçbir heyecan ve umut parıltısı yoktu. Ä°kinci denemede olduÄŸum iÄŸneler daha çok canımı acıttı. Bir hayal kırıklığı yaÅŸadıktan sonra ikinci deneme bana iÅŸkence gibi geldi. Hep olumsuz düÅŸünceler içerisindeydim. Sonuçta yine hayal kırıklığı oldu.

Ä°ki hayal kırıklığından sonra üçüncü deneme zor oldu mu?
Üçüncü denememizde yine Ä°renbe'yi tercih ettik. Çünkü yaklaşımları çok iyiydi. Sıcak bir aile ortamında gibiydik. Ä°renbe bize özelmiÅŸ gibi hissediyorduk. Sanki herkes sadece bizim için seferber olmuÅŸ gibiydi. Biz üçüncü denemeyi yapmaya karar verdikten sonra; ''Ä°sterseniz baÅŸka hastaneyi de tercih edebilirsiniz'' dediler ama hiç düÅŸünmedik bile. Çünkü tekrar farklı bir ortama gireceksin, farklı insanlarla tekrar bir yola çıkacaksın. Bu bir süreç sonuçta. Olmadı diye pes etmedik. Bir kader ortaklığı yapıyorsunuz o insanlarla. Tekrar baÅŸka bir yer istemedim. Doktorumuz ayrılmıştı ama üçüncü denememizi de Ä°renbede baÅŸka bir doktorla devam etmeye karar verdik. Doktorumuz hep yanımızdaydı. Doktorumuzun elektriÄŸi bize hep pozitif gelmiÅŸti. Yapıcı, motivasyonu yüksek biri.

Doktorları onlara, onlarda doktorlarına çok güveniyorlardı. Uzun süre ertelediler. Sonrasında ise sadece 2 yumurta ile baÅŸlamaya karar verdiler. Anne Berna AÅŸcı o süreci anlatırken ayın ÅŸeyleri tekrar yaşıyordu sanki: Tedaviye geç baÅŸladık. Yanına her gittiÄŸimde doktorum; bu hafta baÅŸlamayalım Berna diyordu. Beni daha rahat olmamı beklediÄŸini hissediyordum. Bende bu süreçte tabi beslenmeme dikkat ediyor, stresten uzak duruyordum. Bu ay olmadı, öteki ay, 3.4.5 ay derken yılbaşı geldi. Biz ne de olsa bizi yine önümüzdeki aya erteler diye düÅŸündük. Yılbaşından sonra adet oldum. 2 gün sonra kontrole gittim. Doktorum ''Åžimdi baÅŸlıyoruz Berna'' dedi. Bir de yumurtam da azdı. 2 taneydi. Doktorum ''Ben bu yumurtaya çok güveniyorum '' dedi. Tabi çok zor birÅŸey 2 yumurtayla baÅŸlamak. Biz çok ÅŸaşırdık. Ben hatta: ''Ä°sterseniz bu ay da olmasın sonraki ay yapalım, hem ben bu ay çok saÄŸlıklı beslenemedim, hem yumurta sayısı da az'' dedim. Israrla; Yok olmaz ben bu yumurtaya çok güveniyorum. Sen kaç çocuk istiyorsun? 1 tane yeterli deÄŸil mi? Bu yumurta çok iyi. Kaybetmek istemiyorum'' dedi. 2 tane döllenen yumurtayla tedaviye baÅŸladık.

EÅŸiniz çok yardımcı olduÄŸunuzu söylüyor. Bu süreç sizin çin nasıldı ?
Bu yola birlikte çıkmıştık. Her an eÅŸimin yanında olmaya çalıştım. SaÄŸlıklı beslenmesi için yemek yapmaya baÅŸladım. Ä°ÅŸten geldikten sonra zaman zaman mutfakta geçiriyordum. Geceleri internetten yemek tariflerine bakıyordum. Kendimce bir ÅŸeyler yapmaya çalışıyordum. Bu yüzden eÅŸimle birlikte ben de kilo aldım.

Doktorumuz, her kontrole gittiÄŸimizde moralimizi ve motivasyonumuzu yükseltiyordu. Kadın çok önemli bu süreçte ama babanın da bu konuda rahatlatılması gerekiyor. Sonuçta ortak bir amaç için oradasınız. Doktorumuz bu konuda çok iyiydi. BirÅŸeyler anlatırken sadece eÅŸime deÄŸil bana da anlatıyordu.
3 denememizin transfer günü o kadar neÅŸeliydik ki kendimize sonuç ne olursa olsun pes etmeyeceÄŸiz diyorduk. Doktorumuz geldi tüm pozitifliÄŸi ile bize ayrı bir moral daha verdi. Artık transfer için hazırdık. Operasyon gerçekleÅŸti ve daha sonrasında heyecanlı ve dikkatli günler bizi bekliyordu. Sonuç günü kan tahlilinden sonraki bekleyiÅŸimiz anlatılamazdı.

İlk haberi aldığımızdaki hislerinizi tarif edermisiniz?
Doktor bey beni aradı. Öner sakın Berna ya bir ÅŸey belli etme dedi. O an kötü bir haber alacağımı düÅŸünmüÅŸtüm. Sonuç pozitif tebrik ederim Berna'yı telefona verebilir misin dedi. Bende hiçbir tepki vermeden telefonu eÅŸime verdim. 3 saat kadar konuÅŸamadığımı hatırlıyorum. O kadar mutluydum ki bu benim en güzel haberimdi.

Berna Hanım EÅŸim bana telefonu verince yüz ifadesinden sonuç negatif diye düÅŸünüyordum.
Büyük bir endiÅŸeyle telefonu aldım. Doktor bey bir süre benle konuÅŸtuktan sonra müjdeli haberi verdi, çok mutluydum fakat daha önceki yaÅŸadıklarımda aklıma geldiÄŸinde çokta sevinemiyordum. EndiÅŸeli günler benim için baÅŸlamıştı, ne zaman endiÅŸelerim bitti diye sorarsanız; 30 Eylül 2014 saat 07.50 de oÄŸlumuz Umut (ATA) AÅŸcı doÄŸduÄŸunda.
Nasıl bir hamilelik geçirdiniz? Ä°ÄŸneler dışında rahattım. Artık onlara da katlanıyordum. Çok kolay geçmedi ama kötü bir hamileliÄŸim de olmadı. Kaygılıydım ama hep. Biraz kımıldamasa acaba kötü birÅŸey mi oldu diye düÅŸünüyor, hemen Ä°renbe'ye gidiyordum. Muayene harici Alsancak tarafına gittiÄŸimde bile mutlaka Ä°renbe'ye uÄŸruyordum. Ultrasona girdiÄŸimde tek baktığım ÅŸey bebeÄŸin kalbinin atışıydı. Her gittiÄŸimde onu görünce rahatlıyordum. Hamilelik sürecinde toplam 17 kilo aldım. Zaten 10 kilosu doÄŸumda gitti. Boy ve kilo uygun bir ÅŸekilde 4 kilo 150 gram doÄŸdu Umut. Bu süreçte en büyük destekçim eÅŸimdi. Hiç yanımdan ayrılmadı. Hamilelik süreci onun desteÄŸiyle rahat geçti.

"Ä°kinci çocuÄŸu düÅŸünüyor musunuz?" sorusuna gözlerinin içi parlayarak heyecanla "Evet" diyen AÅŸçı Çifti, Tüp bebek düÅŸünenlere Ä°renbe'yi ÅŸu sözlerle tavsiye ediyor: Ä°renbe çalışanlarının gerçekten bizim gibi çocuk sahibi olmak isteyen çiftlere yaklaşımı çok iyi. Samimiler, aileden biri gibi davranıyorlar. Çünkü tedavi süreci zorlu. Hormonlar yüzünden dengeniz bozuluyor. Bu durum çift olarak sizin iliÅŸkinizide olumsuz etkiliyor. Bu süreçte Ä°renbe bize psikolojik olarak çok destek verdi. Gerek doktorlar, gerek hemÅŸireler, gerekse danışmada görevli arkadaÅŸlar... Hiç ticari kaygıları yoktu. Sizinle birlikte onlarda istiyorlar. Bunu hissediyorsunuz. Ben Ä°renbe'de hep bunu gördüm. O yüzden üçüncü deneyimimde de deÄŸiÅŸtirmek istemedim. Olmasaydı dördüncü deneme için yine Ä°renbe'ye gidecektim.